پـنـــد حـکـیـمـان
عبدالودود فضلی عبدالودود فضلی

 

گـــرنــــــدارد آدمــی حـُـســـن عـمــــل

کـی تــوانــــد دســت یـــازد در امـــــل

 

چــون بـهــاربــی ثــمــربــاشــــد فــلاح

مــوســم ســرمــا نـبــود از غـــم فــلاح

 

گـــرنـبـــود درکـیـســـه ام مُـشــت  درم

خــویــش نــایـــد هـیـچگــاه پـشــت درم

 

دل بـمـیــرد از سـُـــرِ بـیـهـــوده ســــاز

یـا بــه ســُربـنــواز یــا خـامــوش ســاز

 

گـرنـبـود پـیـغـام خــوش بــردســت بـاد

دسـت بـی خـیـرش مگـربـشکـستـه بــاد

 

چـون نـدیـدی چـهـره ی ایــن دهـر زال

کاوخـورَد صـدهـا هـزارچـون ابـن زال

 

دون شــود پــروانـــه بــر دور وبــرش

مــرمـــرا پــروانــــه از سـیــم و زرش

 

هــرکــه از دنـیـا چــوآهـــومـی رمـیـــد

خـوش بحالش کایـن چنیـن خوش آرمیـد

 

آنکــه از دنـیـا طـلـب هــا خــواسـتــنــد

هـسـتـیی عـقـبــا زســربـــرخــاســتــنــد

 

ازگـنـاه سـنگـیـن تـرشــد چــون حـِمـال

بـشکـنـد چـنـد مُـهـره ای پـشـت حـَمـال

 

 

آنـکـــه دارد سـیــرت  و خـُـلــقِ اثـیـــر

کــی بـُـــوَد  در دام  نــادانــــی اسـیــــر

 

بـی ادب چــون بـیــد بـاشـــد بـی ثـمــر

گــرچـــه پـنــدش روز دادی  یــا سـمـر

 

چـون پـلـنگ بـرمـیش گـررحمش بمُـرد

طـفـل آن از تــرس در رحـمـش بـمُــرد

 

آنکـه در دنـیـا بـه خــود دشمـن خــرنــد

ظـاهــرش انـسـان در بــاطـن خــرانـــد

 

نــای اُلـــفـــت  دَم  بــیـــاور دَم  بــــزن

تــاکــه بـــر تــن دَم بـُــوَد هــردم بــزن

 

زنـــدگــی راه اســت و آدم  رهـگـــــذر

راهِ انــســانــی بـجــــو زان رهـگـــــذر

 

هـمچـوشطـرنـج مُهــره ای مــانـنــد رُخ

کِـشــتِ هـسـتــی ده مگــردان  زرد رُخ

 

قـصـردل ویــران نگـــــردد از قـصـور

کایـن بـُـوَد اولـی تـرازصـدهــا قـصـور

 

تــا تــوانـی در جـهــان دلـبــــربـگـیـــر

دل میـفگــن بــر زمـیـن دل بــربـگـیــر

 

از دل چــرکـیـــن خـــود زنـگـــش  زدا

تـا بــه ثـیـقــل بـرکـشــد زنـگـش صــدا


January 13th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان